📖 Wat een wijsheid
Zo buiten, zo binnen. In de zoektocht naar een nieuw verhaal gaat het vaak over de hardware - economie, technologie, wet- en regelgeving. Minder vaak gaat het over de software: hoe we denken, kijken en voelen. Daarom deel ik tweewekelijks een dagboekfragment om even stil te staan en met andere ogen te zien. Een ontdekkingstocht naar wat de spiegels van het leven ons voorhouden. Met als doel de kijk van de mens op zichzelf te veranderen en zo bij te dragen aan een nieuw verhaal dat hoop geeft en activeert.
Vorige week hielp ik bij een verbindingsproject tussen de bewoners van het Begijnhof, waar ik zelf een van ben, en de leerlingen van een nabijgelegen school.
Tweeëntwintig jongens en meisjes tussen tien en twaalf jaar samen met tien bewoners in de klas van juf Nele.
Elke bewoner neemt plaats aan een schoolbank. Twee kinderen schuiven aan. Ze hebben vragen voorbereid om een beeld te krijgen van wie ze voor zich hebben.
Aan de hand van de antwoorden, vermengd met hun fantasie en in samenwerking met een poppenmaker gaan ze dan in een latere fase aan de slag om een pop te maken, met als eindproduct een poppenspel.
Ik voel me nu echt een boomer want … het is toch wennen om aan een schoolbank te zitten met zicht op twee opengeklapte laptops waarachter twee kopjes verschijnen.
Oscar en Kaim vuren hun vragen op mij af. Elk op hun beurt.
Hoe heet je?
Hoelang woon je al in het Begijnhof?
Wat zijn je hobby’s?
En enkele vragen later vraagt Oscar: “En, wat zijn je interesses?”
“Is die vraag niet dezelfde als vragen naar mijn hobby’s?”
Oscar kijkt weg, duidelijk nadenkend over wat ik hem vroeg en zegt dan heel besluitvaardig: “Ik vind dit toch anders. Mijn interesse bijvoorbeeld is hacken. Ik wil later heel graag hacker worden. Ethisch hacker wel hè. Ik doe dat nu nog niet. Ik kan dat nu nog niet. Maar ik volg bijvoorbeeld wel Inti De Ceukelaire. Die vind ik echt heel goed. Als hobby leer ik coderen. Ik volg kampjes en les. En dat kan ik dan later gebruiken om te hacken.”
“Ik snap het. Als je het zo zegt, dan zijn mijn hobby’s zingen en dansen. En als interesse heb ik kunst en …”
Ik aarzel even. Zou ik het wel zeggen? Is het niet raar om dat aan iemand van tien te vertellen?
Ik doe het toch.
“Spiritualiteit.”
“Schrijf je dat zo?” vraagt Oscar gelijk, duidelijk niet onder de indruk van mijn antwoord. En hij draait zijn laptop naar me toe.
“Ja. Helemaal.”
Hij draait zijn laptop terug, tikt nog iets en draait het opnieuw naar mij.
“Herken je hier iets van?”
Ik zie allemaal regenbogen en mensen in kleermakerszit. Dan zie ik wat hij intikte in de zoekbalk van Google afbeeldingen: ‘wat is spiritualiteit’.
Ik vind het ongelooflijk om te merken hoe pienter de kinderen van nu zijn. Hoe ze in deze wereld staan, bewust van wat er gebeurt. En als ze het niet weten, zoeken ze het op.
Uiteraard hebben ze ook nog dromen en leven ze in een fantasiewereld. Gelukkig maar! Zo wil Kaim liefst Mike Tyson worden.
Maar als ik terugdenk aan toen ik zelf tien of twaalf was … ik speelde nog volop met mijn Barbie’s, zag wel op het nieuws dat er ergens oorlog was maar was er eerder bang voor dan dat het me aanspoorde om er meer over te weten, laat staan om er een mening over te hebben en er iets mee te doen.
Wat een wijsheid! Vree wijs!
Een vraag aan jou voordat je hier vertrekt …
Wat ons interesseert is wat de Re-stories die we maken met je doen. Het gaat niet alleen om bereiken, maar vooral om beraken.
Welke wijsheid heb jij al van kinderen geleerd?
We horen het graag van je in de comments hieronder …